Drukuj

Zaloguj się lub zarejestruj.
1 Godzina 1 Dzień 1 Tydzień 1 Miesiąc Zawsze
Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

[Tiara]

Imię:
Niby zwykłe i niepozorne, jednak magiczne i groźne ~ Tiara

Ksywka:
Nikt nigdy nie skracał już i tak krótkiego imienia. Możesz być pierwszy...

Wiek:
Aktualnie ma 6 lat

Płeć:
Wadera z krwi i kości

Rasa:
Wilk czarny, z mieszanką krwi południowej rasy.

Ranga:
Początkowa, czyli Magiczny wilk

Charakter:
Jej charakter jest bardzo trudny do sprecyzowania. Wobec jednych ujawnia jedną twarz, wobec drugich inną. Więc jaka jest Tiara?
Nigdy, nikt nie wie, co w danym momencie zrobi nasza wadera. Ma zły humor - może być niemiła, oschła lub złośliwa. Gdy zaś wstanie prawą łapą, może być miła, albo chociaż coś w tym rodzaju. Jaka jest dla wrogów - lepiej nie być jej wrogiem. Taka rada. Jest wtedy agresywna, chce walczyć za wszelką cenę. Może być złośliwa, oschła. W najlepszym wypadku dla wrogów, może pogrozić i odpuścić. Choć nie zawsze tak musi być. Zaatakuje z pewnością, gdy zaczniesz prowokować. Dla nieznajomych, czyli coś między wrogiem a poznanym, jest nieufna. Utrzymuje wobec nich dystans, za dużo o sobie nie mówi. No może takie rzeczy typu imię czy coś. Znajomi to już trochę inna bajka. Wtedy już jest trochę milsza i ciupek bardziej otwarta. Przyjaciołom potrafi zaufać, ale żeby zostać jej przyjacielem trzeba wiele z nią przejść. Przede wszystkim to Tiara musi cię zaakceptować według swoich pokręconych kryteriów. A jakie to są kryteria? Tego nikt nie wie. Partner to jest po prostu mistrzostwo. Jaki basior podoła się temu zadaniu? Aby rozgrzać jej lodowate serce? Nigdy jeszcze nie poznała takiego basiora, a więc nie wiadomo jak się zachowa, gdy będzie zakochana. Wokół swego serca stworzyła barierę, przez którą trudno jest się przedostać. Dla rodziny i najbliższych jest czuła i może poświęcić dla nich życie. Ale jak dostać się do tego małego kręgu, skoro jej rodzina nie żyje, a najbliższych nie ma?
Podsumowując: Tiara jest albo miła, albo złośliwa bądź oschła. Czasem agresywna i z całą pewnością nieufna. Aby być jej przyjacielem, trzeba zdobyć się na wyżyny cierpliwości. No chyba, że Tiara zauważy w tobie prawdziwego przyjaciela.

Zainteresowania:
Kocha polować i walczyć. Wygrywa wiele walk, nie ważne czy w lesie, na łące, na pustyni czy w dżungli. Wszędzie wygrywa, w nocy czy w dzień. Potrafi wykorzystać wszystkie pomoce. Po za tym lubi pływać i tropić. Robi to równie dobrze, jak poluje. Raz na jakiś czas dopada ją tak zwany leń. W taki dzień nie robi prawie nic.

Znak szczególny:
Łatka na oku, która przypomina jej o starym życiu przy boku ojca. Na szyi ma wisiorek z kłem, który nosi od zawsze

Historia przed dołączeniem:
Porzuceni...
Jej ojciec był Przywódcą. Rządził doskonale, miał wielu "wielbicieli". Wszyscy popierali jego wybory, po za jednym. Nikt nie popierał, aby Eliasz, czyli przywódca, założył rodzinę. Ale Eliasz ich nie słuchał. Zakochał się po czubki uszów w pewnej waderze, która później okazała się matką naszej Tiary. Imię jej brzmiało Rastia. Długo ukrywali swoją miłość, ale wszystko wyszło na jaw, gdy na świat, wśród ciemnego lasu, przyszła mała wilczyca Tiara i jej siostra. Pierwsza z sióstr - Tiara, miała małe szanse na przeżycie. Nikt tak właściwie nie życzył wilczycy długiego życia. Rastia przejęła się możliwą stratą i zadbała o szczęście Tiary. Dzięki temu przeżyła, ale była bardzo słaba. Wszyscy domyślili się prawdy, że dwa szczeniaki powstały od Eliasza. Omijali biedną Rastię szerokim łukiem.
Eliasz jednak jej nie zostawił. Opiekował się zarówno partnerką jak i potomstwem. Wielbiciele Eliasza stali się jedynie małą grupką. Po kilku miesiącach utrzymywania się na skrajnościach, Eliasz stracił przywództwo. Rastię, Tiarę i jej siostrę wyrzucono z watahy. Eliasz pozostał, bo miał jeszcze małą grupkę poddanych. Tak więc rodzina bez basiora została wyrzucona na pastwę losu.
Strata...
Długo się włóczyli. Tiara trzymała się na resztkach zdrowia, ale jednak żyła. Nikt wtedy się nie spodziewał, że wyrośnie z małej Tiary twarda wadera. Gdy po pewnym czasie, dotarli na jakąś pustynię, zabrakło im jedzenia. Matka i siostry były kompletnie osłabione i nikt nie miał siły na polowanie. Położyli się w nocy spać, ale nasza główna bohaterka, Tiara nie mogła zasnąć. Wyruszyła
samotnie w pobliski las, na skraju pustyni. Całą noc uganiała się za istniejącą tam zwierzyną. O dziwo, upolowała zająca. Przyniosła go rodzinie i wspólnie się posilili. Wtedy to Tiara udowodniła, że potrafi zadbać o siebie. Dzień później, w opuszczonej rodzinie nastąpiła tragedia. Kłusownicy znaleźli je i zaczęli swoje uganianki. Matka oddała życie za Tiarę i siostrę. Kłusownicy zadowolili się tym łupem i pozostawili wadery w spokoju. Siostra Tiary była nieprzytomna; na początku kłusownicy uparli się na nią. Tiara, smutna i przygnębiona wczesną śmiercią matki odeszła, pozostawiając siostrę na pastwę losu. Tak, jak one zostały porzucone. Samotnie zaczęła chodzić po odległych lasach, górach...
Powrót do zdrowia...
Tiara długo się otrząsała po stracie rodziny. Najpierw ojciec, potem matka, a na końcu siostra... Ogromne straty życiowe. Wadera starała się o tym nie myśleć. Wiedziała, że rozczulanie nie jest mile widziane z dzikiej puszczy. Z czasem stawała się silniejsza. Sama sobie dawała treningi na wytrzymałość i siłę. Po kilku miesięcy nie przypominała siebie. Była w ogóle nie czuła. Kamienna twarz, twarda wilczyca bez cienia litości czy współczucia. Oto, co puszcza z miłej i uprzejmej wadery. Wilczyca w niczym nie przypominała starej Tiary, sprzed kilku zaledwie miesięcy. Przez ten czas znacznie podrosła, w mięśniach też. Jedyne co pozostało z bezbronnej Tiary, to łatka na oku. Bo na pewno nie charakter. Po pewnym czasie życia w dziczy, gdzie nauczyła się sama walki, obrony i
polowań była po prostu mistrzem walk. Żadko przegrywała, prawie nigdy. Błąkała się więc z dala od innych, często polując, w jakim celu? Trudno to powiedzieć. Po prostu chodziła. Znalazła w końcu watahę. Długo włóczyła się po okolicy tej watahy. Zastanawiała się, czy dołączyć tam czy nie. Sama dobrze sobie radziła, ale z drugiej strony czasem, raz na jakiś czas, brakowało jej towarzystwa. Nie było nikogo, do kogo mogłaby otworzyć buzie. Otwierała ją tylko wtedy, gdy jadła lub znęcała się nad zdobyczami.

Moce:
Potrafi zniknąć w każdej chwili, dzięki mocy niewidzialności.. W każdej chwili może się zmienić, w co tylko chce, co umożliwia jej moc zmiennokszatłt. Przed nią nic się nie ukryje, bo przeczyta każdą twoją myśl. Jeżeli zajdziesz jej za skórę, podniesie cię w powietrze, niczym piórko, bo ma moc lewitacji.. Oprócz tych mocy, posiada jeszcze podstawowe żywioły, czyli ognia, wody, powietrza i ziemi i jeden dodatkowy, czyli cień.

Wygląd za dnia:
Awatar


Wygląd nocą:
Piękna, choć przerażająca...
Wygląda przerażająco...Zwłaszcza w ciemności. Tiara jest typem ciemności. Lubi noce, ciemne i przerażające lasy...Wilczyca ta jest bardzo odmienna. Wygląd pasuje trochę do jej charakteru, ale nie do końca ujmuje jej duszę.Jej wygląd jest idealny dla niej. Jest ciemna jak noc, po za dziwną łatą na oku. Jest to jej cechą szczególną. Ma ją od urodzenia i zanim jej maka zmarła, powiedziała, że każdy z jej rodu ma taką. Łata jest koloru ciemnoszarego, w kształcie błyskawicy. Jest to dziwne, ale prawdziwe. W tej łatce czai się czujne oko. Ślepia jej są ciemnobrązowe, ale można się w nich zgubić. Jak jest zła, można dostrzec groźne iskierki, jak jest wesoła to...ona rzadko jest wesoła, a więc nie ma o czym pisać. Uszy ma średniej wielkości, ale za to potrafią wyłapać każdy dźwięk w pobliżu. Nic się przed nią nie ukryje. W paszczy kryją się ostre, białe kły, które przegryzą wszystko, więc lepiej nie zaleźć Tiarze za skórę. Futro, mimo jej twardego charakteru jest dość miłe w dotyku, a długości średniej. Nie za długie, ale też nie za krótkie. Po prostu idealne. Łapy są dość długie, aczkolwiek silne. Szybko nimi biega, dzięki czemu zawsze zdobywa zwierzynę na kolację. Większość zwierząt łapie bez problemu i rozszarpuje je ostrymi pazurami, żeby potem je zjeść. Te, z którymi ma problemy, łapie i pazurami i kłami. Dzięki temu nie ma problemu z polowaniami lub ewentualnymi walkami. Nie ukrywajmy,że walk to ona wiele przeżyła i przez to ma liczne blizny. Ogon jest długi i puszysty. Oj, tak... Gdy jest zła lub smutna, jej puszysta "kita" idzie w ruch. Raz na lewo, raz na prawo...Czasem, może to przypominać tykanie zegara.

Zabraniam kopiowania czegokolwiek z mojej KP. Jeżeli coś spostrzegę, od razu zgłoszę. Dlaczego? Bo napracowałam się nad nią.

[Viva]

Ok